Jiggylypuff Muhabbette #2 / Çocuk yapabilme ehliyeti !

Mer - ha - baaaaaa!!!

Uzun süren yokluğum için özür dileyerek başlıyorum yayına. Vizelerdi, projelerdi, sunumlardı derken bir baktım Nisan bitmiş. Bense koskoca Nisan ayında sadece bir adet yazı yayınlamışım. E doğal olarak bu Nisan'ın son gününde -hazır vakit de müsaitken- bir yayın ekleyeyim dedim. Neyse efendim uzatmayayım ne yazayım diye taslaklar arasında dolanırken bu başlığı gördüm ve özellikle son zamanlarda bu konu gözüme gözüme inanılmaz sokulduğu için bu yazıyı yayınlamak istedim.

  Bu arada bu çocuk yapma konusundaki düşüncelerimi Detachment yazısında (okumayanları buraya alalım) bahsetmiştim.

**-İnsanlarda ebeveyn olmadan önce bazı şartlar aranmalı ve bu konuda onlara eğitim verilmeli. Bunu evde denemeyin!   -Detachment

  Hayatımda tüm kalbimle katıldığım başka bir cümle hatırlamıyorum. İnsanlar evlenir evlenmez çocuk yapmaya bayılıyorlar nedense. Ama çoğu bunun sadece bir sonraki level olmadığını görmüyor. Yani bir birey yetiştireceksiniz düşünsenize, tamamen sizin şekillendireceğiniz bir insan olacak. Daha kendiniz karakteri oturmamış bir insanken nasıl başkasına doğru karakter aşılaması yapabilirsiniz? Tamam herkes çocuk sahibi olmakta özgür. Ama 17 yaşındaki bir anne, daha kendi büyümemişken başka bir çocuk büyütebilir mi? Kendisinin daha bir anneye ihtiyacı varken bebeğine ne kadar annelik edebilir?

   Son zamanlarda 17 yaşındaki bir anne adayına şahit oldum. Bu taslağı çok öncesinden Detachment izlediğimde atmıştım ama bugün ertelemeyip yazmamın sebebi o anne adayı. Yani gözlerinden ta derinliklerine kadar çocuk olduğunu gördüğüm biri anne olacak. O yüzündeki çocuksu saflığı görüyorum, o düşünmeden konuşmalarını, düşünmeden konuştuktan sonra utanmasını, kısacası 17 yaşımdayken nasıl davranıyorsam onda görüyorum. Ama gelgelelim benim 17 yaşımdayken en büyük problemim 'Acaba annemler okuldan kaçıp karaokeye gittiğimi öğrendiler mi?' idi. İyi ki de öyleydi ki öyle olması gerekiyordu. Ama o şimdi bir bebek sorumluluğunu alacak. Çok büyük sıkıntılar yüklenecek omuzlarına. Okulunu bırakacak. Belki liseden asla mezun olamayacak. Ama ne olursa olsun anne olacak.

  Ona bazen üzülüyorum bazen kızıyorum ama benim asıl takıldığım doğacak bebek. O bebeğe ne kadar ne verebilecek? Kendisi bile neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmiyorken bebeğine nasıl öğretecek? Kendi karakteri doğru düzgün oturmamışken, ergenlik dönemi hala sürüyorken, en büyük hataları yapacak dönemdeyken o bebeği nasıl bir birey olarak şekillendirecek? Ve neden bir bebek sahibi olacak kadar kendini büyük gören insanlar bunları düşünemiyor?

  Ben samimi bir şekilde insanlara çocuk yapabilme ehliyeti verilmesi gerektiğini düşünüyorum. Gerçekten ya. Gitsinler kursa, anne baba nasıl olunur bir öğrensin herkes. Çocuk bakımından eğitimine her konuda bilgilendirilsinler. Girsinler sınava, geçebilen çocuk yapsın. Belki o zaman yeni nesillerimiz daha zeki, daha ahlaklı, daha düzgün bireyler olabilirler. Belki o zaman yeni nesil dediğim kişiler bebek yapmaz. Geçemeyen de seneye tekrar dener.

  Yani bu ütopik bir hayal evet. Ama benim aklıma başka çare gelmiyor. Nasıl engelleriz bunu bilmiyorum. Öyle bir yeni nesil geliyor ki özgüveni başkalarını ezmek sanan, anne babası dahil kimseye saygısı olmayan, tableti + akıllı telefonu elinden düşürmeyen, seninle geçireceği iki dakikayı çok gören, yapma denileni inadına yapan, doğruyu yanlışı edep ve ahlak kelimelerinin ne olduğunu bilmeyen bir nesil. Bu beni gerçekten çok üzüyor. Bu bahsettiğim çocukların -tabi istisnalar her zaman var- çoğu da çevremde hatta. Birebir gözlemleme şansım çok oluyor bu yüzden ama bu konuyu paylaştığım herkesin çevresi bu tarz çocuklarla doluymuş. Bu da bu çocukların azınlık olmadığını gösterir ki bu cidden üzücü.

  Yapacak bir şey yok. En kötüsü de bu. İnsanlar çok garip. Size bir kaç tane örnek vereyim şahit olduklarımdan.

**Adamın 4 çocuğu var 1500 TL maaş alıyor, İstanbul'da kirada yaşıyor ama 5. çocuğu yapıyor. Tek nedeni de 4. çocuğun artık biraz büyümüş olması. Bu çocukların hiçbiri tam sevilmiyor, tam ilgi görmüyor. Anne-baba yetişemiyor çünkü.

**Maddi durumları üstteki örneğe göre bir tık daha iyi. Bir oğlu var ama problemli. İnanılmaz vahşi bir çocuk. Daha 3 yaşındayken bir tane daha bebek geliyor. Bu çocuk zaten başka problemleri varken şimdi bir de kardeş kıskanmakla uğraşıyor. Doğal olarak bu da onu daha vahşi yapıyor.

**Kocası onu aldatıyor. Maddi durumları berbat. Bir oğlu bir kızı var. Şu an hamile. 

 Bunlar benim gözümle kulağımla şahit olduklarım. Neden yapıyoruz bunu hem kendimize hem çocuklarımıza diye düşünmeyen insanlar. Benim bir çocuk bakacak maddi durumum var ise bir çocuğumu hiçbir şeyini eksik etmeden büyütmek yerine neden 5 çocuk yapıyorum demeyen insanlar. Çocuğumuzun zaten özel olarak ilgilenilmeye ihtiyacı var bir bebek daha yaparsak onunla hiç ilgilenemeyiz demeyen insanlar. Kocamdan zaten hayır gelmez oğlum kızım bana yeter demeyen insanlar.

Şimdi demeyin ki kazadır belki. Ben 21. yy.da bunu kabul etmiyorum. Kaza diye bir şey olamaz artık her yerde bas bas anlatılyolar bu devirde küçücük çocuklar bile korunmayı biliyor. Zaten elimizin altında internetle yaşayan insanlarız. Bunların hepsi facebookta afilli resim paylaşan insanlar, google kullanmayı da biliyorlardır. İhmali de kusura bakmasınlar ama yapmayacaklar. İhmal ettikleri şey bir hayat oluşturabiliyor çünkü.

   Neyse efendim ben okuduğum onca şeye ve 24 yaşıma rağmen (ki bence hala küçüğüm de insanlar tarafından çok görülen bir yaş) kendimi çocuk yapacak olgunlukta görmüyorum. Bu işe balıklama atlayan zırcahilleri de -lütfen- iki kere düşünmeye davet ediyorum. Kendinizi geçtim doğacak bebeklerinizi düşünün.

Lafı çok uzattım özür dilerim. Ama bu konuda son haftalarda çok doldum üzerine denk geldi. Hepinize daha mutlu yazılacak başka bir yazıdan merhaba demek üzere,

hoşça kalın...